บทที่ 102

ธีอาทนฟังคำพูดหวานจ๋อยเสแสร้งของเซียนน่าไม่ไหว

แม้จะรู้ว่าเซียนน่ากำลังแสดงละคร แต่เธอก็อดใจอ่อนลงเล็กน้อยไม่ได้

เธอถอนหายใจในใจแล้วพูดอย่างรำคาญว่า “เธอต้องการอะไร”

เซียนน่าส่งยิ้มบางๆ “พี่ธีอา เราเจอเหยื่อในคดีเก่าที่ระบุตัวตนไม่ได้ ฉันอยากลองวาดภาพจำลองใบหน้า พี่ช่วยฉันหน่อยได้ไหมคะ ฉันไม่เคยเ...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ